چند تصویر و یک خاطره از شهدای بیهود

ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﭘﺪﺭ ﺷﻬﯿﺪ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﮐﺎﻭﻩ:

ﺍﺯ ﺳﺮ ﺷﺐ ﺣﺎﻟﺘﻲ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽ ﻛﺮﺩﻡ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ، ﺑﺎﻻ‌ﺧﺮﻩ ﺳﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺑﺎﺑﺎ! ﺧﺒﺮﺩﺍﺭﯼ ﻛﻪ ﺿﺪ ﺍﻧﻘﻼ‌ﺏ ﺗﻮ ﻛﺮﺩﺳﺘﺎﻥ ﺧﻴﻠﻲ ﺷﻠﻮﻍ ﻛﺮﺩﻩ؟ ﺍﮔﻪ ﺑﺨﻮﺍﻡ ﺑﺮﻡ ﺍﻭﻥ ﺟﺎ، ﺷﻤﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﯽ ﺩﻱ؟ ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﻠﻪ. ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﯽ ﺩﻡ، ﭼﺮﺍ ﻛﻪ ﻧﻪ، ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺍﻣﺎﻣﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻳﻢ ﺩﻓﺎﻉ ﻛﻨﻴﻢ. ﭘﺮﺳﻴﺪ: ﻣﻲ ﺩﻭﻧﻴﻦ ﺍﻭﻥ ﺟﺎ ﭼﻪ ﻭﺿﻌﻴﺘﻲ ﺩﺍﺭﻩ؟ ﺟﻨﮓ، ﺟﻨﮓ ﻧﺎﻣﺮﺩﻳﻪ؛ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺧﻴﻠﻲ ﺿﻌﻴﻔﻪ. ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﯽ ﺩﻭﻧﻢ، ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺧﻴﺎﻟﺶ ﺭﺍ ﺭﺍﺣﺖ ﻛﻨﻢ، ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻡ: ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺍﻭﻟﯽ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪﯼ، ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻋﻬﺪ ﻛﺮﺩﻡ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻭﻗﻒ ﺭﺍﻩ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺣﻖ ﻛﻨﻢ. ﺍﺻﻼ‌ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺗﻮﯼ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺑﺎﺷﯽ؛ ﺑﺮﻭ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﭘﺴﺮﻡ.ﮔﻞ ﺍﺯ ﮔﻠﺶ ﺷﮕﻔﺖ. ﺧﻨﺪﻳﺪ ﻭ ﺻﻮﺭﺗﻢ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﻴﺪ. ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﻪ ﻳﻜﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻧﺶ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ: ﺁﻥ ﺷﺐ ﺁﻗﺎﺟﺎﻥ، ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺍﻟﻠﻬﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﭘﺲ ﺩﺍﺩ.

ارسال کنندگان: آقایان محمد حسن اسماعیلی و مجتبی قاسمی