درگذشته بعضی از خانواده ها ازهمان اوان کودکی نامزدی دختر و پسر را مطرح می کردند. معمولاً پسربچه دستمالی را برسر دخترنوزاد بسته و او را نامزد خود می نمود و دراصطلاح وی را عروس ناف بریده خود می دانست. دربعضی اوقات وقتی دختربچه ای برای سلام عید به خانه اقوام می رفت دستمال یا انگشتری به او داده و اگر والدین این هدیه را برنمی گرداندند به معنای قبولی نامزدی بود. ولی امروزه پس ازانتخاب همسر با وساطت خویشاوندان تحقیق و بررسی انجام می شود.
معمولاً یک زن ازنزدیکان داماد نزد خانواده عروس رفته وموضوع را مطرح می کند که این مراسم را«کدخدایی»گویند. بعداً شبی را بنام«بله برون» مشخص کرده وکفش را در پای عروس نموده و یک حلقه نامزدی بنام«کلکی بعنوان نشونی» به عروس میدهند. مراسم عقد با خرید ازبازار و دعوت ازتمامی دوستان وآشنایان انجام می شد.در قدیم هنگام خطبه عقد جلوی داماد قرآن، آینه، ظرف آب و زیر زانوی او یک بالشت قرارداده تا درپایان خطبه برسریکی ازمجردین بکوبند تا اوهم بختش بازشود. درمجلس زنانه همان شب قند سابی بوده وسه بار عاقد درخواست رضایت ازعروس خانم می نماید. وقتی جواب بله داده شد، مجلس سرشار ازشادی گشته وهدایا تقدیم می شود. بعضی ها همان شب وبعضی بعد ازمدتی به زیارت امام رضا(ع) رفته سپس به خانه بخت می روند. بردن داماد به خانه عروس را«سرسرو»گویند که با خواندن سوره الرحمن وصدای شبوش به صورت پیاده ویا با ماشین وصدای بوق اتومبیل ها همراه است. تشریفات عروسی گذشته درسه مرحله بود. مرحله اول هیزم آوردن، مرحله دوم حنابندان، مرحله سوم عروس کشان، درمراسم هیزم آوردن چند نفرازفامیل داماد به صحرا رفته و چند بارهیزم با الاغ به ده حمل می کردند، درابتدای روستا با دُهُل و سپند ازآنها استقبال می شد. درمراسم حنابندان سینی حنا را با شمع تزیین نموده، پارچه سفیدی روی آن کشیده بعد اقوام عروس وداماد مقداری پول درسینی می ریزند تا عروس رضایت دهد که دست وپایش را حنا کنند. خواهریا عمه داماد دست وپای عروس و مادریا خواهرداماد دست وپای داماد راحنا می کنند. این مراسم با ساز و دهل و رقص همراه بوده. درمراسم عروس کشان، حجله گاه را آماده کرده، تخت وبالشت عروس را تزیین نموده و زن های اطراف عروس را به خانه داماد می برند درمسیر راه با ذبح گوسفند وچراغ توری حرکت نموده وقتی عروس جلوی درب منزل داماد می رسید می ایستاد، فامیل داماد هدایایی می دادند تا عروس راضی شود. داماد اناری به عروس داده تا برسردرب خانه زده بعد داخل می شد. وقتی ازپاکی عروس با خبر می شدند شادی طنین اندازمی شد. صبح روزبعد داماد به دست بوسی خُسُر«پدرخانم» می رفت .البته چنین مراسم دربرخی جاها رایج است. درگذشته وقتی عروس را به طرف خانه داماد می بردند درحالیکه عده ای دایره و ساز و دهل می زدند. صورت عروس را با پارچه توری پوشانده وعده کثیری پشت سرش حرکت نموده ویک نفرخوش صدا این اشعار را می خواند: می رود امشب عروس برخانه بختش،کن مبارک مقدم وی را درآن خانه ، دختری خوش بخت وخوشرو می رود برحجله گاه،بوده او ازبهر داماد دلبر جانانه ای،بار الها زوج را خوش بخت فرما با وفا ،اولین فرزند عطا کن یک پسر دُر دانه ای.
دربرخی جاها عروس را سوار اسب یا الاغ کرده به منزل داماد می برند. زمان بردن عروس به خانه داماد دربرخی روستاها تنگ روز ولی اغلب مانند بیهود درشب است. فردای عروسی مراسم پاتختی برگزارمی شود. زنان به منزل داماد آمده وبا خود پول یا هدیه ای می آورند. درگذشته بعد ازعروسی تا چهل روز عروس حق بیرون رفتن ازخانه یا کارکردن را نداشت. پس ازاین مدت اقوام به خانه عروس آمده ومراسم تخت برچین انجام می شد. دراین مراسم کدبانو، چارقد عروس را برداشته ومی تکاند و برمیخی می آویخت. این زن کدبانو که مسئول عروسی بوده بعنوان یک گیسو سفید برامورعروسی نظارت داشت.
