مراسم رمضان

درگذشته تعیین زمان سحر از روی ستارگان آسمان و نگهداری خروس ها در جوار خانه نشیمن ومناجات مداحان بر فراز بام ها و نواختن طبل و شیپور و به حرکت درآمدن درکوچه پس کوچه ها بود. این کار را امروزه بلند گوهای مساجد وتلفن ها آسان نموده است. سحری مردم بیهود اغلب قروت و پلو است. شب ها بعد از افطار از هر کوچه بگذری تابلویی ازمحفل قرآن خوانی را خواهی دید که جماعتی از دوستان  و آشنایان مشغول قرآن خوانی  درخانه یا مسجد می باشند. درهریک از روزها یا شبهای این ماه یک جزء از قرآن بصورت دوره ای درمنازل و۵ مسجدبزرگ روستا توسط خواهران و برادران قرائت می شود. درطی زمانی که جلسات قرآن برگزار می شود سوره های یس، توحید، قدر، الرحمن به هریک ازاعضاء برسد. اگرجلسه زنانه باشد آش یا قلور و اگر مردانه باشد شیرینی می دهند. دوان دوان مردم به هنگام افطار به سوی خانه و کاشانه آنان دیدنی است. افطار دادن ضمن خیر و برکت سفره و ثواب اخروی باعث صله رحم دوستان وآشنایان می گردد. استفاده از نان جوین را از بابت استحاب لازم می دانند. سفره های کریمانه به ویژه درشب های احیاء درمساجد و حسینیه ها توسط افراد خیّر پهن می شود. از جمله مراسم ماه مبارک رمضان درگذشته این گونه بود که تعدادی از بچه ها بعد از افطار بر در سرای اهالی می رفتند و دسته جمعی ترانه رمضان می خواندند. شبهای نوزدهم، بیست ویکم وبیست وسوم تا سحربیدار مانده و به راز و نیاز پرداخته وقرآن برسرمی گذارند.